Strona główna / Konkursowe słuchowisko radiowe „Pojedynek”
Konkursowe słuchowisko radiowe „Pojedynek”
Czwartek 26.11.2020 Godz. 12:00 - 12:36

„Pojedynek” autorstwa i w reżyserii Martyny Quant to słuchowisko opowiadające o jednej z najsłynniejszych „spraw honorowych” w II Rzeczpospolitej. Mamy rok 1924. Polska niedawno odzyskała niepodległość. Młodzi artyści ośmielają się wreszcie sięgnąć po to, co od zawsze im się należało. Po świat. W odrodzonym kraju rodzi się awangarda. Pojawiają się rozmaite nurty w sztuce, działają futuryści, ekspresjoniści, formiści, konstruktywiści, suprematyści, a nawet „piurblagiści”. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyż te lub podobne zjawiska były już światu znane, gdyby nie „kilka” kropel polskiej krwi rozlanej w imię ponadgranicznego piękna…

By udowodnić, że w historii naszego kraju były momenty, gdy Polacy potrafili strzelać się za sztukę, stanęli naprzeciw siebie Skamandryta z konstruktywistą. Poeta, mistrz słowa i opiniotwórczy krytyk z bezkompromisowym artystą plastykiem. Antoni Słonimski i Mieczysław Szczuka. Pretekstem do kłótni była Mechanobzdura – recenzja, którą Słonimski na łamach „Wiadomości Literackich” wystawił Mechanofakturze, wystawie Henryka Berlewiego związanego z grupą „Blok”. Tej zniewagi, jako współzałożyciel ugrupowania, teoretyk i wyznawca awangardy, Szczuka, znieść nie mógł. Od ostrych słów artyści przeszli prędko do czynów, o których było potem głośno nie tylko w artystycznych kawiarniach Warszawy.

Ówczesny pojedynek nie był bagatelą. Polski kodeks honorowy Władysława Boziewicza na to nie pozwalał. W dodatku rzecz szła o pryncypia, nic więc dziwnego, że pojedynkowicze sięgnęli po światków najznamienitszych. Słonimskiemu sekundował Bolesław Wieniawa-Długoszowski, wówczas jeszcze pułkownik, choć przecież już człowiek legenda. Mieczysław Szczuka wybrał na świadka majora Adama Dobrodzickiego, który również uprawiał wiele sztuk i był ich znakomitym znawcą. Nie wiemy dlaczego, ale ci dwaj wspaniali ludzie nie bardzo się lubili. Nie wróżyło to dobrze, gdy przyszło im ustalać warunki walki na śmierć i życie.

Rozmowa z reżyserką, Martyną Quant

TWÓRCY:

Scenariusz i reżyseria: Martyna Quant
Realizacja akustyczna: Maciej Kubera
Opracowanie muzyczne: Marian Szałkowski

OBSADA:

Mateusz Damięcki, Magdalena Różczka, Waldemar Barwiński, Wojciech Chorąży, Andrzej Mastalerz, Justyna Kowalska, Aleksandra Radwan, Krzysztof Wakuliński, Krzysztof Pyziak, Janusz Kukuła

Premiera: 9 stycznia 2019 r.

O reżyserce:

Martyna Quant – Z wykształcenia historyk literatury. Zajmowała się naukowo twórczością Stanisława Ignacego Witkiewicza. Współpracuje z Instytutem Witkacego w Warszawie i redakcją czasopisma „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie”. Była dramaturgiem w Teatrze Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi. Na scenie tego teatru wyreżyerowała autorską jednaktówkę „Pojedynek, czyli krotochwila o miłości do sztuki”. Współpracowała też reżysersko przy spektaklu „Fabryka muchołapek” Andrzeja Barta. Jako reżyserka radiowa debiutowała „Policją”.

Martyna Quant

Zobacz również: