Każdy konkurs ma swe grono jurorów. 19. Ogólnopolski Festiwal Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje” oczywiście także je ma – od zawsze. Od pierwszej edycji spektakle konkursowe oceniało pięciu jurorów. W skład jury wchodzą zwykle artyści – aktorzy, twórcy związani z teatrem, reżyserzy, pisarze, kompozytorzy, plastycy i inni. Zachęcamy do zapoznania się z sylwetkami jurorów 19. edycji naszego festiwalu. Każdy z nich po obejrzeniu 5 spektakli konkursowych wręczy swój mieszek wybranemu twórcy. Reżyser z największą ich ilością (nie mniejszą niż 3 mieszki) otrzyma Laur Konrada – nagrodę główną festiwalu.
Jurorzy 19. edycji „Interpretacji”
Ewa Braun – Scenografka, dekoratorka wnętrz, kostiumolożka. Pracę przy produkcjach filmowych i telewizyjnych rozpoczęła jeszcze w czasie studiów na Uniwersytecie Warszawskim. Tworzyła oprawę plastyczną i kostiumy dla czołówki polskich reżyserów, m.in. Wojciecha Jerzego Hasa („Nieciekawa historia”, „Pismak”), Janusza Majewskiego („Zazdrość i medycyna”, „Zaklęte rewiry”, „C.K. Dezerterzy”, „Sprawa Gorgonowej”, „Królowa Bona”), Tadeusza Konwickiego („Lawa”), Krzysztofa Zanussiego („Iluminacja”, „Barwy ochronne”), Agnieszki Holland („Europa, Europa”) i Andrzeja Wajdy („Wielki tydzień”). Pracowała także z twórcami z Hollywood – wraz z Allanem Starskim w 1994 roku otrzymała Oscara za scenografię do „Listy Schindlera” Stevena Spielberga. Jest członkinią Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej (AMPAS) oraz Polskiej Akademii Filmowej. Swoją wiedzą i doświadczeniem dzieli się ze studentami łódzkiej PWSFTviT, prowadząc tam autorskie warsztaty scenograficzno-kostiumowo-charakteryzatorskie. Pod jej opieką artystyczną powstało ponad 100 etiud studenckich.
Anda Rottenberg – Krytyczka i historyczka sztuki, kuratorka wystaw, publicystka. Długoletnia szefowa warszawskiej Zachęty, pomysłodawczyni powołania w stolicy Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Wykładowczyni Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii. Jest także szefową działu kultury w „Vogue Polska”. Bywa nazywana „pierwszą damą polskiego muzealnictwa”. Na początku zawodowej drogi zajmowała się publicystyką poświęconą zjawiskom zachodzącym w sztuce najnowszej. Pod koniec lat 60. zaczęła przygotowywać ekspozycje, w latach 80. powołała do życia Fundację Egit, jedną z pierwszych niezależnych fundacji sztuki w Polsce. Jest autorką wielu wystaw, m.in.: „Rzeźba w ogrodzie” (1988), „Gdzie jest brat twój, Abel?” (1995), „Warszawa-Moskwa 1900-2000” (2004), „Obok. Tysiąc lat historii w sztuce” (2011), „Postęp i higiena” (2014). W przeszłości pracowała w Polskiej Akademii Nauk, a także w Departamencie Sztuki w Ministerstwie Kultury i Sztuki, pełniła też funkcję szefowej polskiej sekcji AICA – Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki.
Piotr Cieplak – Reżyser teatralny, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Początek jego zawodowej kariery łączy się z Teatrem im. Wilama Horzycy w Toruniu, gdzie realizował jednoaktówki Aleksandra Fredry. Później związał się z Teatrem Współczesnym we Wrocławiu oraz Teatrem Dramatycznym w Warszawie. W przeszłości był również szefem artystycznym w stołecznym Teatrze Rozmaitości. Swój odrębny język teatralny kształtował, pracując nad „Historyją o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim” Mikołaja z Wilkowiecka. W tej realizacji próbował odszukać takie sposoby wywoływania przeżycia religijnego, jakie w przeszłości odnajdywano w misteriach. Z tematyką religijną mierzył się później jeszcze kilkakrotnie. Ponadto wystawiał także dzieła Williama Szekspira, inscenizował dramaty romantyczne, interesuje go również klasyka teatru XX-wiecznego oraz dramaturgia współczesna. Jest twórcą odważnym, przygotowuje spektakle według własnych scenariuszy, opierając je na tekstach bardzo różnych autorów. Potrafi również tworzyć teatr dla widzów najmłodszych. Od 2014 roku jest etatowym reżyserem w Teatrze Narodowym w Warszawie.
Krzysztof Majchrzak – Aktor teatralny i filmowy. Od kilku dekad uznawany za wzór aktorstwa charakterystycznego. Artysta niepokorny i bezkompromisowy, który wśród wielu wyróżnień ma także nagrodę Złotego Glana, przyznawaną twórcom niezależnym, przeciwstawiającym się modom i trendom, które dominują w kulturze popularnej. Debiutował w 1970 roku w filmie telewizyjnym „Draka” Janusza Kubika. Gdy w 1974 roku ukończył studia na wydziale aktorskim, związał się na dwa lata z Teatrem Narodowym w Warszawie, następnie pracował w Teatrze Powszechnym oraz Teatrze Studio. Na deskach teatralnych stworzył wiele znaczących ról. Występował w spektaklach reżyserowanych przez Kazimierza Kutza („Kopciuch” Janusza Głowackiego), Zygmunta Hübnera („Upadek” Nordhala Greiga) czy Jerzego Grzegorzewskiego („Opera za trzy grosze” Bertolta Brechta). Ma w swoim dorobku wiele kreacji filmowych, poczynając od roli zapaśnika Władka Góralewicza w „Arii dla atlety” Filipa Bajona z 1979 roku. W kolejnych latach pracował z Witoldem Leszczyńskim, Radosławem Piwowarskim i przede wszystkim z Janem Jakubem Kolskim (m.in. przy wielokrotnie nagradzanej „Pornografii”).
Olo Walicki – Kompozytor, kontrabasista, aranżer i producent. Tworzy muzykę improwizowaną, komponuje dla teatru i filmu. Przez lata był związany z nurtem yassowym w muzyce – przede wszystkim ze sceną trójmiejską i jej filarami: Tymonem Tymańskim oraz Mikołajem Trzaską. Karierę muzyczną rozpoczynał wraz z formacją Niebieski Lotnik, którą współtworzył wraz z Jerzym Mazzoliem i Jackiem Olterem. Był także związany z free-jazzowym zespołem Łoskot. Współpracował ze Zbigniewem Namysłowskim, występując w jego kwartecie. Uczestniczył w projekcie Szwagierkolaska, stworzonym przez Muńka Staszczyka, a interpretującym utwory Stanisława Grzesiuka. Przez wiele lat grał w zespołach Leszka Możdżera, nagrywał i koncertował także z Gabą Kulką, Maćkiem Szupicą, Maciem Morettim czy Wacławem Zimplem. W ostatnich latach współpracował m.in. z Andrzejem Sewerynem, Ingmarem Villqistem, Warszawską Orkiestrą Rozrywkową czy Teatrem Dada von Bzdülöw. Stworzył projekty OW Kaszebe, The Saintbox oraz Zespół Cieśni i Tańca. Autorskie pomysły wydaje we własnej wytwórni.
