Krystian Kamiński postanowił zrealizować dokument przedstawiający, zdaniem wielu, najgorszą drużynę piłki nożnej w kraju.
Zespół zawdzięcza specyficzną sławę swoim sportowym antydokonaniom, polegającym na samych porażkach i braku możliwości wygrania jakiejkolwiek rozgrywki. Najbardziej pamiętny wynik to dwadzieścia siedem do zera. Drużyna jednak nie poddaje się i dalej wytrwale walczy na murawie.
Założyciel klubu LZS Chrząstawa, pięćdziesięcioczteroletni Bohdan Kwaśniak, pełni funkcję m.in. trenera, prezesa, a także piłkarza. To wyjątkowa postać, której historię poznajemy pomiędzy sportowymi wydarzeniami, mającymi miejsce w filmie. Jak opisał go w jednym z wywiadów sam reżyser: „To taki współczesny Don Kichot. To człowiek, który ma w życiu jedną pasję, którą jest jego klub”. Pan Bohdan jest kawalerem, wciąż mieszka z rodzicami. Nieprzerwanie marzy o światowej lidze piłki nożnej i to motywuje go do kolejnych działań mających na celu wyszkolenie swojej drużyny. Wychodzi mu to z różnorakim skutkiem, ale nie można mu odmówić pomysłowości i samozaparcia w realizacji założeń.
„Biało-czerwoni z Chrząstawy” to najdłuższy, bo prawie godzinny, dokument w prezentowanej w ramach tegorocznej edycji festiwalu panoramie filmów dokumentalnych zrealizowanych przez młodych twórców.
Niemniej jednak film ogląda się naprawdę dobrze przez m.in. spontaniczne gagi lokalnych mieszkańców Chrząstawy, które, nierzadko okraszone przekleństwami, dodają całości autentycznego rysu. Podobno można w nim odnaleźć wiele odniesień do narodowej drużyny piłkarskiej. Prawdopodobnie każdy widz w trakcie projekcji doszuka się ewentualnych podobieństw.
Autor: Magdalena Synoradzka
Tekst pochodzi z „Gazety na Interpretacje” nr 1
12 listopada, Wydział Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego, Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, ul. św. Pawła 3, godz. 11.45
