Cezary Tomaszewski, reżyser spektaklu „Gracjan Pan” z Teatru Muzycznego Capitol we Wrocławiu otrzymał jeden głos od jurora – Jacka Poniedziałka. Tym samym dostał nagrodę w wysokości 10 tys. zł.
***
Cezary Tomaszewski
Nominowany do „Paszportu Polityki 2017″ reżyser, choreograf, performer. Rocznik 1976. Studiował wiedzę o teatrze na Akademii Teatralnej w Warszawie i choreografię w Brucknerkonservatorium Linz. Wcześniej ukończył warszawską Państwową Szkołę Muzyczną II st. im. J. Elsnera.
Za autorską wersję operetki Lehara Wesoła wdówka, w której obsadził cztery polskie sprzątaczki, otrzymał wyróżnienie „Theater Heute” i „Falter” dla najlepszego młodego reżysera i za najlepszą w 2009 roku offową produkcję teatralną w Austrii. Jest również autorem głośnej inscenizacji madrygałów Monteverdiego m.m.m. bar.okowa uczta z Capella Cracoviensis, wystawionej w barze mlecznym w Krakowie.
Z Capellą Cracoviensis reżyser zrealizował także inne niekonwencjonalne przedsięwzięcia m.in. pieśni Mendelssohna wyprowadził z sali koncertowej na powietrze – do Lasku Wolskiego, a Orfeusza i Eurydykę Christopha Glucka do hali sportowej.
Szerokim echem odbiła się również jego interpretacja wileńskiej wersji Halki Stanisława Moniuszki, która miała swoją premierę w 2017 roku podczas festiwalu Opera Rara w Krakowie. Muzykę wykonywała na historycznych instrumentach Capella Cracoviensis pod batutą Jana Tomasza Adamusa, a na scenie pojawiły się nowe wątki, nowe dialogi i nowi bohaterowie.
Ze studentami bytomskiego Wydziału Teatru Tańca PWST zrealizował spektakl Hamlet, prezentowany w roku 2011 na wrocławskim Dialogu, jako jedyne przedstawienie studenckie w dziejach festiwalu.
Wśród tanecznych projektów Tomaszewskiego znalazły się m.in. Dance Tetralogy, zrealizowany w Lozannie w 2005 roku z udziałem Agaty Winskiej i Agnieszki Dmochowskiej, a także duet Strawberry Muffin z Sabile Rasiti. W Last Temptation of Saint Bernadette – prezentowanym m.in. w wiedeńskim Tanzquartier – choreograf inspirował się historią świętej Bernadety, jak wierzą katolicy – jednej z uczestniczek objawień maryjnych w Lourdes. Cezary Tomaszewski „obudził” postać Bernadety – tym razem w męskim ciele.
Jako wykonawca pracował m.in. z Willim Dornerem i Charlotte Vincent. W teatrze dramatycznym współpracował – jako choreograf – z Janem Peszkiem (Sło M. Pakuły oraz Wroniec J. Dukaja we Wrocławskim Teatrze Lalek), Barbarą Wysocką (Pijacy F. Bohomolca w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie), Mają Kleczewską (Oresteja Ajschylosa w stołecznym Teatrze Narodowym), a także z Moniką Strzępką (Szeks show presents Yorick, czyli spowiedź błazna wg W. Szekspira w gdańskim Teatrze Wybrzeże, Bitwa warszawska 1920 w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie, Bierzcie i jedzcie P. Demirskiego w Teatrze Rozrywki w Chorzowie).
Jego Wesele na podstawie Wesela, według Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze im. J. Kochanowskiego w Opolu – z przebojem z „Króla Lwa” w finałowej scenie – nagrodzone zostało na Festiwalu Klasyka Polska wyróżnieniem za „bezkompromisowy antyteatr i akt teatralnego nieposłuszeństwa” oraz za scenografię i kostiumy.
Żołnierz królowej Madagaskaru Juliana Tuwima – spektakl, który Tomaszewski wyreżyserował w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu – został nagrodzony na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych.
Dużą popularnością wśród widzów cieszą się jego przedstawienia: Kto nas odwiedzi z Och Teatru Krystyny Jandy (2016) i jubileuszowe Podwójne Solo Jana Peszka (2014).
W kolejnych latach wyreżyserował takie produkcje jak: Gdyby Pina nie paliła to by żyła w Teatrze Dramatycznym im. Szaniawskiego w Wałbrzychu, Kram z piosenkami w Teatrze Powszechnym w Warszawie czy Cezary idzie na wojnę w Komunnie Warszawa.
W czerwcu 2018 roku premierę miała „opera egzotyczna na motywach «Parii»” w reżyserii Tomaszewskiego, czyli Arcytrudno dojechać na Bródno. Praca pokazana została w ramach programu performatywnego Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. W tym samym roku zaprezentował w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu Instytut Goethego – tragikomiczny thriller muzyczny.
W ramach festiwalu Opera Rara 2019 Tomaszewski zabrał się za Cosi fan tutte Mozarta. Dyrygował Jan Tomasz Adamus, a obok solistów wystąpił Krakowski Chór Mieszczański. W kwietniu 2019 zrealizował z kolei w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie spektakl Turnus mija, a ja niczyja. Operetka sanatoryjna.
Jako performer, aktor i tancerz współpracował m.in z Toxic Dreams, Joachimem Robbrechtem, Andreą Bold, Willi Dornerem, Anną Tenta, cie. Sans filtre czy Catherine Guerin.
„Gracjan Pan”
Natchnieniem dla twórców, ich muzą i głównym bohaterem musicalu jest Gracjan Roztocki, jeden z najsłynniejszych polskich youtuberów, artysta totalny, w swej twórczości nieskrępowany i niekrępujący się żadną konwencją.
Bohater tej czułej i pogodnej opowieści w reżyserii Cezarego Tomaszewskiego jest jak Piotruś Pan, który na zawsze chciał pozostać dzieckiem w krainie szczęścia i beztroski. Przypomina nam, że szczęścia szukać można w ciekawości, miłości i szacunku do bliźnich, w optymizmie, w radości z najprostszych, codziennych spraw. Jest też jak… Adam z alternatywnej wersji biblijnego raju – niespecjalnie zdruzgotany skutkami zjedzenia owocu z drzewa wiadomości dobrego i złego, pogodny mimo hejtów i burz. I nie ma chyba wielkiego znaczenia, czy to przemyślana, artystyczna kreacja, czy wręcz przeciwnie.
„Gracjan Pan. Musical” to nie jest opowieść biograficzna, ale czarowna fantazja o świecie, w którym najważniejsza jest miłość. Piosenki Gracjana są kwintesencją idei musicalu, jeśli przyjąć klasyczną defi nicję gatunku – czyli formy, która przy pomocy śpiewu i tańca opiewa szczęście w codzienności. Czy frytki ze śmietaną mogą być antidotum na grozę świata? Nie bardziej i nie mniej niż śpiewanie w deszczu o tym, że śpiewa się w deszczu.
Dlaczego niektórzy z nas boją się Gracjana? Dlaczego nie jesteśmy go ciekawi? Czy nasze lęki mówią więcej o nas, czy o nim? A kilkanaście milionów odsłon piosenki o kupie świadczy o pasjach Gracjana, czy raczej o naszych wyobrażeniach na jego temat…?
Metryka spektaklu
TWÓRCY:
scenariusz: Natalia Fiedorczuk
reżyseria: Cezary Tomaszewski
teksty piosenek: Gracjan Roztocki, Natalia Fiedorczuk
muzyka: Tomasz Leszczyński, Gracjan Roztocki, Wolfgang Amadeusz Mozart, Jan Sebastian Bach, Mieczysław Kozar-Słobódzki
aranżacje i kierownictwo muzyczne: Tomasz Leszczyński
choreografia: Michał Szymański, Cezary Tomaszewski
scenografia, kostiumy, rekwizyty, projekcje: Bracia (Aga Klepacka i Maciej Chorąży)
reżyseria światła: Jędrzej Jęcikowski
reżyseria dźwięku: Bartłomiej Góra
przygotowanie wokalne: Magdalena Śniadecka, Marta Mackiewicz
charakteryzacja: Agnieszka Jasiniecka, Magdalena Chabrowska-Oleksiak, Ewa Soszyńska
asystent reżysera: Michał Szymański
inspicjenci: Wojciech Kupczyński, Małgorzata Szeptycka
suflerka: Janina Garbińska-Budzińska
W nagraniu muzyki udział wzięli:
Wojciech Buliński – perkusja
Piotr Dziubek – fortepian
Tomasz Leszczyński – gitary
Grzegorz Piasecki – gitara basowa
realizacja nagrań: Krzysztof Borowicz
miks i mastering – Wojciech Orszewski
OBSADA:
Justyna Antoniak
Paulina Jeżewska (gościnnie)
Agnieszka Oryńska-Lesicka
Rafał Derkacz (gościnnie)
Tomasz Leszczyński
Michał Szymański
Mikołaj Woubishet
Premiera: 10 stycznia 2020 r.
Rozmowę z reżyserem nagranej na potrzeby Festiwalu można obejrzeć tutaj:
