Zapraszamy naszych Czytelników do zapoznania się z wypowiedziami jurorów na temat laureatów tegorocznej edycji festiwalu. Prezentujemy też film z Gali Finałowej.
***
Janusz Kukuła, przewodniczący jury konkursu słuchowisk radiowych radził na wstępie młodym reżyserom, aby m.in. nie tracili dziecięcego zdziwienia światem, byli spostrzegawczy, nie bali się nieznanego, otwierali się na tajemnicę. – Pracujcie dla siebie, nie dla szefów, współpracujcie z takimi samymi ludźmi jak wy, twórzcie na swoich zasadach, róbcie notatki, szanujcie fakty i puszczajcie wodze fantazji – mówił dyrektor Teatru Polskiego Radia, juror w konkursie słuchowisk.
Tak uzasadnił nagrodę dla Aleksandry Głogowskiej za reżyserię „Przed sklepem jubilera”: „Za nowoczesne spojrzenie na tradycję, za precyzję w odczytywaniu sensów utworu, za umiejętność budowania dramaturgii bez rezygnacji z promowania uniwersalnych wartości, za czystość przekazu i panowanie nad formą. Za stworzenie wiarygodnych postaci bohaterów i łączących ich relacji”.
Laureatka nagrody za najlepsze słuchowisko Aleksandra Głogowska powiedziała: – Bardzo dziękuję szanownemu jury. To, co powiedział pan dyrektor, to nauka na całe życie. A ja tylko dodam – uczymy się każdego dnia, do końca życia. To bardzo pomaga w reżyserii!
***
Wojciech Majcherek, przewodniczący jury konkursu spektakli telewizyjnych podsumował tegoroczny konkurs tymi słowami: – W konkursie znalazło się pięć przedstawień projektu Teatroteka. Zasada tworzenia tego cyklu jest prosta – reżyserzy debiutujący w teatrze telewizji realizują nowe polskie sztuki teatralne. Chciałem przy tej okazji oddać honor zmarłemu niedawno dyrektorowi Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie – Włodzimierzowi Niderhausowi, który był pomysłodawcą projektu Teatroteka. Bez jego zaangażowania kolekcja ponad 50 spektakli nigdy by nie powstała. Chciałem też zaapelować do osób i instytucji, by spektakle Teatroteki mogły być oglądane przesz szerszą widownię. Młodzi twórcy tych przedstawień na prawdę zasługują na to, by ich talenty mogły być w pełni dostrzeżone i docenione. Cieszę się, że festiwal „Interpretacje” był taką platformą dla przynajmniej pięciu z nich. Wybór zwycięskiego był trudny. Propozycje były różnorodne, każdy spektakl miał swoje walory, każdy zdradzał szczególną wrażliwość swego twórcy. Wybór jury padł na reżysera spektaklu, który stworzył telewizyjne widowisko będące zabawą łączącą film i teatr. Spektakl bawiący się konwencjami starego kina, ale też ta zabawa służyła opowieści o potrzebie fantazji, która pozwala wyzwolić się z okowów życia. Wydaje się, że dziś ta potrzeba nie jest tylko jednostkową potrzebą głównej bohaterki.
Jury nagrodziło spektakl „Kasie” w reżyserii Filipa Gieldona.
Krystyna Doktorowicz, druga jurorka w tym konkursie dodała: – Cieszymy się, że możemy jako Szkoła Filmowa im. Krzysztofa Kieślowskiego, którą reprezentuję, możemy uczestniczyć w tak ważnym przedsięwzięciu teatralnym, który ma rezonans w całej Polsce. Gratuluję wszystkim, którym udało się dostać do konkursu. Poziom w tym roku był znakomity. Obserwuję ten festiwal od wielu lat. O jego laureatach zawsze potem słyszymy. I tego też życzę panu Filipowi.
***
Jurorzy w konkursie spektakli o Laur Konrada – najważniejszym konkursie festiwalu „Interpretacje” tak uzasadniali swoje wybory:
*
Katarzyna Sobańska: – Chciałam pogratulować wszystkim reżyserom spektakli, których mieliśmy okazję, szansę i przyjemność oceniać. Mamy jako jurorzy tylko po jednym głosie, dlatego swój postanowiłam przekazać spektaklowi „Lwów nie oddamy” w reżyserii Katarzyny Szyngiery. Za pełną pasji i twórczą postawę, nadanie formy teatralnej bardzo istotnym problemom współczesności, za próbę pokazania możliwości dialogu tych splątanych czasach, za okiełznanie demonów przeszłości w sposób niezwykle wartki, czuły i pozwalający nam wszystkim na refleksję.
*
Stanisław Rosiek: – Poziom był wyrównany i niezwykle wysoki. Postanowiłem przyznać mieszek Małgorzacie Warsickiej. Powodów jest mnóstwo. Po pierwsze – miała odwagę sięgnąć po tekst klasyczny, co jest aktem niebywałej reżyserskiej odwagi. Jeśli dziś reżyser sięga po tekst klasyczny, to rozmawia z dzisiejszą, jak i dawną publicznością. Po drugie – zbudowała widowisko na trzech równych elementach: słowie, obrazie i dźwięku, gdzie muzyka jest czasem częścią dominującą. Po trzecie – gratuluję reżyserce za umiejętność oderwania się od rzeczywistości. Po czwarte – uchwyciła wymiar metafizyczny naszego istnienia. Po piąte – to spektakle o odwadze istnienia; nawoływanie do niej jest czymś w rodzaju jego przesłania.
*
Marcel Sławiński: – Swój głos oddaję na spektakl „Lwów nie oddamy”. Jego reżyserka Katarzyna Szyngiera stworzyła interesujący projekt, podejmujący niezwykle ważną problematykę lokalną, ale która jest też problemem uniwersalnym, bo wszyscy jesteśmy w kraju skonfliktowani, a historia też nam tu nie pomaga. Ten spektakl jest ciekawym głosem na temat podziałów, uprzedzeń, tego, co jest w nas.
*
Grzegorz Jarzyna, przewodniczący: – Jestem pod dużym wrażeniem wszystkich spektakli. Mam poczucie że polski teatr stoi bardzo dobrze. Każdy z tych spektakli zasługuje na duże wyróżnienie. Apeluję do prezydentów i marszałków, by zadbać o naszą kulturę. Nie ma nic tak silnego i charakterystycznego jak polski teatr! To jest marka światowa. Co do moich wyborów – osobiście najbardziej zaskoczył mnie spektakl, po którym nie spodziewałem się, że mnie zaskoczy, ponieważ taki rodzaj teatru, jaki prezentuje, to nie są „moje rejony”. Ale wstrzelił się w swój czas. Bardzo przenikliwa jest w nim myśl lokalna, która stworzyła wymiar europejski, światowy. Urealnił problem nietolerancji. Pokazał klasę i styl reżyserski. Świetne aktorstwo. Mój mieszek wędruje do Katarzyny Szyngiery za spektakl „Lwów nie oddamy”.
Jacek Poniedziałek: Swoją nagrodę przekazuję Cezaremu Tomaszewskiemu za spektakl „Gracjan Pan”.
Filmowa relacja z gali XX edycji Festiwalu „Interpretacje” znajduje się TUTAJ:
