12/10/2022
Zapraszamy do zapoznania się z informacjami na temat spektakli, które znalazły się w konkursie na najlepszą reżyserię spektaklu telewizyjnego. Wszystkie pięć tytułów to spektakle telewizyjne zrealizowane w ramach programu WFDiF Teatroteka.
1. „Siostry” Rafała Wojasińskiego. Reż. Paweł Wróbel
Ekranizacja sztuki Rafała Wojasińskiego, która zwyciężyła w prestiżowym konkursie o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną w 2019 roku. W opinii Kapituły GND: „Wojasiński przygląda się ludziom, którzy raczej rzadko stają się bohaterami współczesnego dramatu. Pozbawieni perspektyw i szans na społeczny awans, nieprzystosowani, bezradni, walczą o swoją godność tak, jak na to pozwala im trudna sytuacja materialna, dziedziczona mentalność, niedoskonały język”.
Roman mieszka na wsi wraz z opiekującą się nim dorosłą córką. Oboje zostali ciężko doświadczeni przez los, wykluczeni przez wiejską społeczność, odrzuceni przez resztę rodziny. Roman jednak nie poddaje się i walczy o swoją godność. Buntuje się wobec rzeczywistości, w której został zepchnięty na margines.
Rafał Wojasiński
Siostry
Reżyseria i opracowanie tekstu: Paweł Wróbel
Zdjęcia: Łukasz Gutt
Scenografia: Anna Anosowicz
Kostiumy: Joanna Walisiak-Jankowska
Muzyka: Jan Królikowski
Dźwięk: Marcin Jachyra, Katarzyna Figat
Montaż: Maciej Szydłowski
Obsada: Adam Ferency – Romek, Agnieszka Przepiórska – Benia, Małgorzata Ostrowska-Królikowska – Matka, Natalia Rybicka – Siostra, Michał Majnicz – Szwagier
Producent: Zbigniew Domagalski
Rok produkcji: 2021
Produkcja: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych
2. „Polowanie” Ishbel Szatrawskiej. Reż. Julia Ruszkiewicz
Dorosły syn odwiedza rodziców w małej miejscowości, aby wyruszyć z ojcem na polowanie. Ojciec, od lat zapalony myśliwy, przeświadczony jest o tym, że podtrzymując zwyczaje, styl życia i obowiązujący w środowisku myśliwych zestaw poglądów – kultywuje wartości związane z tradycyjnym polskim domem, z tradycyjną polską rodziną.
A jednak poznajemy świat daleki od doskonałości, pełen patriarchalnej dominacji i przemocy, w którym polowanie jest testem męskości, polem rywalizacji, symbolem walki o władzę i sposobem na utrzymanie wpojonych kiedyś hierarchii. Wspólne polowanie ojca i syna uwolni tłumione przez nich od lat emocje, które wymkną się spod kontroli.
Ishbel Szatrawska
Polowanie
Reżyseria i opracowanie tekstu: Julia Ruszkiewicz
Zdjęcia: Bartosz Piotrowski
Scenografia: Ewa Gdowiok
Kostiumy: Patrycja Fitzet
Muzyka: Bartosz Chajdecki
Dźwięk: Aleksandra Pniak, Tomasz Wieczorek, Aleksandra Landsmann, Michał Robaczewski,
Aleksander Musiałowski
Montaż: Maciej Szydłowski
Obsada: Michał Pawlik – Łukasz, Krzysztof Dracz – Witold, Aleksandra Konieczna – Barbara, Marcin Perchuć – Rudzki, Wiktoria Gorodeckaja – Natalia, Mirosław Zbrojewicz – Władziu
Producent: Zbigniew Domagalski
Rok produkcji: 2021
Produkcja: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych
3. „Jamajka” Malwiny Chojnackiej. Reż. Bartosz Paduch.
„Jamajka” Malwiny Chojnackiej to komediodramat wyróżniony w konkursie WFDiF i Stowarzyszenia Autorów ZAiKS na utwór dramatyczny dla TEATROTEKI w 2021 roku.
Bohaterowie, to członkowie trzypokoleniowej inteligenckiej rodziny należącej do tzw. „klasy średniej”. Lena, dyrektorka szkoły, organizuje przyjęcie z okazji siedemdziesiątych urodzin jej ojca. Obecni mają być tylko najbliżsi członkowie rodziny, jednak jubilat niespodziewanie dla wszystkich, zaprasza jeszcze kogoś, kogo pragnie przedstawić domownikom. Nagle ujawniona tajemnica, skrywana przez niego przez szesnaście lat, radykalnie zmieni przebieg uroczystego wieczoru.
Opowiadając przebieg tego wieczoru, reżyser wykorzystuje konwencję „domowego video”, jakie często kręci się w podobnych sytuacjach. Oprócz zdawkowych i banalnych życzeń, kamera rejestruje bohaterów także w sytuacjach nieprzeznaczonych do okolicznościowego filmu, podgląda i uwiecznia ich reakcje i rozmowy, które nigdy nie powinny wyjść na jaw. Taka konwencja filmowania sprawia, że widz znajduje się w środku wydarzeń, a kamera spełnia rolę zwierciadła, w której przeglądają się bohaterowie.
Malwina Chojnacka
Jamajka
Reżyseria i opracowanie tekstu: Bartosz Paduch
Zdjęcia: Maciej Kochajewski
Scenografia: Agata Adamus
Kostiumy: Zofia Bebej
Muzyka: Olo Walicki
Dźwięk: Leszek Freund
Montaż: Miłosz Janiec
Obsada: Lena – Katarzyna Kwiatkowska, Michał – Tomasz Sapryk, Adam – Marcin Troński, Konrad – Wojciech żołądkowicz, Malina – Diana Zamojska, Janek – Rafał Kowalski, Waldemar – Wojciech Machnicki
Producent: Zbigniew Domagalski
Rok produkcji: 2022
Produkcja: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych
4. „Czy wiesz, kto mieszka pod 8?” Szymona Jachimka. Reż. Sebastian Drożak
Podobno w chwili ostatecznego odejścia człowiekowi wyświetla się krótki film przedstawiający najważniejsze momenty z jego życia. Ale kto wybiera ujęcia i kto montuje ten film? To pytanie stanowi punkt wyjścia do surrealistycznej przypowieści Szymona Jachimka o… śmierci.
Kilkuwątkowa historia dotyczy kilkorga mieszkańców z jednego piętra w apartamentowcu. Jednak z czasem staje się jasne, że nie wszystkie postaci są z tej samej rzeczywistości. Opowiadając tę historię, reżyser czyni – z przymrużeniem oka – wyraźne aluzje do różnych konwencji filmowych: absurdalnej komedii, melodramatu, thrillera, filmu grozy.
Sztuka zdobyła I nagrodę w konkursie Stowarzyszenia ZAiKS i WFDiF na utwór dramatyczny dla TEATROTEKI w grudniu 2021 roku.
Szymon Jachimek
Czy wiesz, kto mieszka pod 8
Reżyseria: Sebastian Drożak
Opracowanie tekstu: Sebastian Drożak
Zdjęcia: Tobiasz Czołpiński
Scenografia: Aleksandra Reda
Kostiumy: Hanna Bartoś
Muzyka: Jan Sanejko
Dźwięk: Michał Robaczewski, Aleksander Musiałowski
Montaż: Tomasz Mączka
Obsada: Agnieszka – Agnieszka Przepiórska, Sandra – Magdalena Celmer, Pani Hania – Lidia Sadowa, Beata – Monika Markowska, Jacek – Sebastian Perdek, Szefowa – Anna Sroka-Hryń, Ewa – Monika Kwiatkowska, Marek – Robert Jarociński, Dominika – Helena Rząsa, Gosia – Kaja Kozłowska, Seweryn – Paweł Ciołkosz, Sąsiadka – Barbara Wypych, Śmierć – Anna Grycewicz
Producent: Zbigniew Domagalski
Rok produkcji: 2022
Produkcja: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych
5. „Prawdopodobnie ciało stałe” Magdaleny Siwik. Reż. Katarzyna Sikorska
Jonasz urodzi się jako „dziecko niechciane”. Już niedługo sam sobie z tego zda sprawę. Bo kiedy inni rodzice (podobno) „skaczą koło swoich dzieci”, jego rodzice będą go „obchodzić szerokim łukiem”. Jonasz, w miarę dorastania, zacznie walczyć o zainteresowanie, akceptację, może nawet o miłość swoich rodziców, choć dokładnie nie wie, co to jest miłość. Bezskutecznie. Stworzy więc sobie świat „równoległy”, lepszy od rzeczywistego, świat własnych emocji, w którym będzie notował i analizował każdy postęp i każdą klęskę na swej drodze zbliżającej go do rodziców.
O tej bolesnej relacji autorka sztuki opowiada w konwencji groteski. Tę samą konwencję wykorzystują twórcy widowiska, tworząc filmową przypowieść daleką od realizmu, jednak mocno osadzoną w smutnej rzeczywistości.
Sztuka uzyskała wyróżnienie w konkursie Stowarzyszenia Autorów ZAiKS i WFDiF na utwór dramatyczny dla TEATROTEKI w grudniu 2021 roku.
Magdalena Siwik
Prawdopodobnie ciało stałe
Reżyseria: Katarzyna Sikorska
Opracowanie tekstu: Katarzyna SIkorska
Zdjęcia: Arkadiusz Tomiak
Scenografia: Aleksandra Reda
Kostiumy: Agata Stanula
Muzyka: Jan Królikowski
Dźwięk: Marta Kosiorowska, Agata Chodyra
Montaż: Maciej Szydłowski PSM
Obsada: Matka – Anna Smołowik, Ojciec – Michał żurawski, Młodszy Jonasz – Cyprian Grabowski, Starszy Jonasz – Kacper Olszewski, Narrator – Krystyna Czubówna
Producent: Zbigniew Domagalski
Rok produkcji: 2022
Produkcja: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych
Kategoria:
Aktualności
